Asalamualaikum...
Apabila bermulanyew tiap nod2 huruf di laptop saya nie....kepala sy terus berpusing..emmm sy nak tulis apa yer hari ini???emmm sebelum sy menaip lebih laju...izinkan sy mengucapkan salam perkenalan buat sahabat-sahabat sekalian...emmm blog ini br lagi dilahirkan...cuma br bermula dari rebung...terlalu muda untuk menjadi matang sebagai mana pembaca-pembaca Blog ini..emm penat pun belum hilang lagi...tetiba sy teringin menaip..sekarang jam menunjukkan jam 5.20 ptg..emm tarikh pulakkk...23 jun 2011..hehe.emm penat mengajar murid-murid ni yew...setelah sy bergelar pendidik...br sy taw betapa susah seorang guru nk bentuk seorang murid...
Bak kata orang Pengalamanlah mengajar erti sebuah kehidupan...Bila kiter sebut tentang kehidupan...kiter sebagai manusia..macam-macam yang telah kiter lalui...dari kecil..sampilah ke besar..bagi sayer....disaat umur sy menjangkau 25 tahun sekarang ini...macam-macam yang boleh dijadikan pengalaman...samada dari sudut pendidikan ataupun realiti diri kiter sekarang...emmm SAPER KITER????...boleh anda fikir sejenak????dari mana asal usul kiter..dan ke mana kiter akan kembali selepas ini...emmm Walau dimana kiter....kiter sebenarnyer tetap bersendiri...
Kekadang sy melihat suasana disekeliling saya....alangkah beruntungnyer anak-anak sekarang...kemana-mana sahaja ibu ..ayah tetap sentiasa disisi....emmmm beruntungkan kwn??saya terlalu cemburu apabila melihat hal sedemikian.....^___^. sebenarnyew dalam hidup satu sahaja kunci kemegahan kiter....iaitu doa dan semangat...semangat apa yer?????semangat untuk terus hidup...untuk terus maju..tanpa menoleh ke belakang...jgn sesekali anda menoleh..emmm yelah...org kata mane boleh x menoleh...sebab kiter sebagai manusia mesti jgk kadang-kadang akan mengingati masa lalu..yeeeeeerrrrr!!!!! bertul tu...tp bagi sayer...biar la kiter menoleh tu...cuma sekadar jelingan....bukan untuk diingati..emmm tetiba terasa keletihan...huhu..sy rasa nt la pulak sy sambung yer...perlukan rehat sebentar...nt kiter bersua lagi....
salam.....(munirah binti mohd ros)
Apabila bermulanyew tiap nod2 huruf di laptop saya nie....kepala sy terus berpusing..emmm sy nak tulis apa yer hari ini???emmm sebelum sy menaip lebih laju...izinkan sy mengucapkan salam perkenalan buat sahabat-sahabat sekalian...emmm blog ini br lagi dilahirkan...cuma br bermula dari rebung...terlalu muda untuk menjadi matang sebagai mana pembaca-pembaca Blog ini..emm penat pun belum hilang lagi...tetiba sy teringin menaip..sekarang jam menunjukkan jam 5.20 ptg..emm tarikh pulakkk...23 jun 2011..hehe.emm penat mengajar murid-murid ni yew...setelah sy bergelar pendidik...br sy taw betapa susah seorang guru nk bentuk seorang murid...
Bak kata orang Pengalamanlah mengajar erti sebuah kehidupan...Bila kiter sebut tentang kehidupan...kiter sebagai manusia..macam-macam yang telah kiter lalui...dari kecil..sampilah ke besar..bagi sayer....disaat umur sy menjangkau 25 tahun sekarang ini...macam-macam yang boleh dijadikan pengalaman...samada dari sudut pendidikan ataupun realiti diri kiter sekarang...emmm SAPER KITER????...boleh anda fikir sejenak????dari mana asal usul kiter..dan ke mana kiter akan kembali selepas ini...emmm Walau dimana kiter....kiter sebenarnyer tetap bersendiri...
Kekadang sy melihat suasana disekeliling saya....alangkah beruntungnyer anak-anak sekarang...kemana-mana sahaja ibu ..ayah tetap sentiasa disisi....emmmm beruntungkan kwn??saya terlalu cemburu apabila melihat hal sedemikian.....^___^. sebenarnyew dalam hidup satu sahaja kunci kemegahan kiter....iaitu doa dan semangat...semangat apa yer?????semangat untuk terus hidup...untuk terus maju..tanpa menoleh ke belakang...jgn sesekali anda menoleh..emmm yelah...org kata mane boleh x menoleh...sebab kiter sebagai manusia mesti jgk kadang-kadang akan mengingati masa lalu..yeeeeeerrrrr!!!!! bertul tu...tp bagi sayer...biar la kiter menoleh tu...cuma sekadar jelingan....bukan untuk diingati..emmm tetiba terasa keletihan...huhu..sy rasa nt la pulak sy sambung yer...perlukan rehat sebentar...nt kiter bersua lagi....
salam.....(munirah binti mohd ros)
No comments:
Post a Comment